Ei oppsumering

Ja då var me ferdig med dei pedagogiske grunnsyna sånn i fyste omgang. Syns det har vore utrulig lærerikt og har fått eit veldig godt utbytte av denne måten å jobba på. Eg setter og pris oppsumeringa med hadde i dag. Sjølv om me no har vore i gjennom mykje er det veldig bra å få denne repeitisjonen med Birgit som me hadde i dag. Da får ein på ein måte repetert det ein allereie viste fra før samtidig som det kom noko nytt som eg ikkje viste å hadde fått sett meg inn i. Dette trur eg og er viktig å kunne dra me seg ut i skulen som lærar. Det å kunne ha ei oppsumering foreksempel etter at ein er ferdig med eit evne. Dette gjer at elevane hugsar betre kva dei har vert i gjennom og får repetert den kunnskapen som dei har men som all anna kunnskap må repeterast. Det er og viktig å reflektere over dette å snakka med elevane kan ein har gjort, vert i gjennom, kva som fungera og kva som ikkje kan fungera.

Datakunnskapane mine må ein vel sei er middels. Eg kan det grunnleggande innan IKT men er ingen ekspert. Synes der derfor er nyttig med datalab økta i dag der eg fekk eit par tips ang. word og det å skrive oppgåve. Det er mange nyttige triks som kan gjera tekstbehandling både nyttigare og meir oversiktelig. Ellers så skal me jo til med ei matte/ped oppgåve som eg håper kan bli intressant. Det at den er knytt til praksisen og eit undervisningsopplegg håper eg kan gjera den det. Har skrive nok av tørre og uintressante oppgåver gjennom utdanninga men dette kan forhåpentlig vis bli litt annleis. Er alltid mykje snakk om sidetall i forbindelse med oppgåver og streve etter å nå det magiske sidetallet. Her syns eg fokuset heller bør vera på kvalitet og ikkje på sidetall. Skriv du ei bra oppgåve som svarer på eventuelle problemstillingar så bør det vera kvaliteten og ikkje sidetallet det kommer ann på. Og det seier seg sjølv at ei god oppgåve ikkje kan vera på eit par sider på Høgskule nivå.

Revidert 29.04.08

Repetisjon er alltid kjærkoment og må til no i desse dagar når der nærmar seg eksamen. Mykje av kunnskapen ein har ligger ofte og murrer i bakhovudet men må hentast fram med jamne mellomrom.
Synest det var veldig greit men den oppsumeringa Birgit la ut om dei ulike læringsteriane. Her er dei kort og godt oppsumert og ein kan bruka dei som knaggar innafor dei ulike teoriane. Det å ha stikkord er godt og ha når ein skal henta fram kunnskap. Den var i alle fall nyttig for meg både i arbeid med mappeoppgåva og anna.

Dei pedagogiske grunnsyna

Ja då har me jobba med dei ulike pedagogiske grunnsyna og hatt framføring i praksisgruppene om syna. Det å jobbe på denne måten har i alle fall vært svært lærerikt for meg. I staden for å få det "prenta" inn gjennom førelesningar har me sjølv måtta sett oss inn i stoffet og måtta jobba med det grundig i forkant av presentasjonen. Dette var jo då den sosiokulturelle måten å jobba på. Det at ein lærar av og i samspel med andre er i alle fall heilt sikkert. Sjølve presentasjonen me gjorde i gruppa synest eg og gjekk greit. Me hadde som mål å få med oss litt i frå alle grunnsyna og eksempel på dei i skulesamanheng gjennom drama. Trur det var viktig at me hadde denne eksemplifiseringa til å understreka poenga våras. Da er det og kanskje lettare for dei som høyrer på å forstå våre poeng å få med seg det som blir sagt. I alle fall har eg det sånn. Får eg eksempel på ting og kan sjå det for meg er det enklare å forstå det som blir sagt.(Kognitiv læring:) Eg fekk og eit utbytte av dei andre gruppene sine framføringar. Sjølv om det er mykje det same som blir tatt opp er det alltid ei litt anna vinkling på det som eg og andre kan læra noko av.

Etter å ha vært gjennom dei ulike syna no syns eg det er det sosiokulturelle synet som skiller seg ut i ein positiv retning for min eigen del. Det å kunne læra av andre og at andre forhåpenligvis kan læra noko av deg er ein mykje betre måte enn at læraren "bankar" kunnskapen inn i hovudet på deg. Samtidig som eg syns dette synet kanskje er best er det viktig å ha dei andre syna i bakhovudet å kunne bruka desse på ein god måte. Eg har sjølv sett i praksis korleis behavioristiske synet, der ein bruker belønningsprinsippet på svært umotiverte elevar,kan virka på ein god måte. Så det viktige er nok å kunna henta det beste ut i frå dei ulike syna å bruke dei når det er behov for det. Det er og viktig å vita om dei negative sidene med syna. Da kan ein kanskje unngå å bruke dei i feil samanhengar og vite kva tid dei er hensiktsmessige og kva tid dei ikkje er det. Så då får me sjå i neste veke om det går ann å dra ein konklusjon på det heile.

Revidert 29.04.08

Etter at det gått ei tid så må eg framleis seia at eg har det sosiokulturelle læringsprinsippet som mitt grunnsyn. Eg har trua på Vygotsky sin proksimale sone og jamvel Bruner sin stilasteori som seier at læringa skjer fyst i eit fellesskap. Læringa er og avhengig av miljøet det skjer i og er særleg avhengig av ein god kommunikasjon. Etter kvart som elevar lærar meir og meir bli han/ ho mindre avhengig av stilaset og beveger seg lenger ut i den proksimale sona. Då har læring gått frå det sosiale til det individuelle og ein er ikkje lenger avhengig av hjelp til å meistra oppgåva.

Eg ser framleis det gode i alle desse teoriane og meiner at ein som lærar bør kunne ha ein brei kunnskap om desse. Kva som vil fungera er avhengig av læringssituasjonen det føregår i og elevføresetnadane.

Pedagogiske grunnsyn

No har ikkje eg deltatt i ped. økta denne veka( Feira Brann gull i Bergen i staden for) men har fra medelevar fått beskjed om kva som skal gå føre seg. Me har da fordelt arbeid og skal møtast på Mandag og framføre dei ulike syna for kvarandre. Synes dette var ei lur fordeling. På denne måten kan me få ulike innspel om dei ulike syna å få eit grunnlag å jobbe vidare med. Så da er det å sette seg inn i Behaviorismen før mandag. Langhelg:)

Revidert 29.04.08

Denne økta var eg som sagt ikkje med på. Det eg kan seia litt om er kva eigentlig pedagogiske grunnsyn er for noko. Pedagogiske grunnsyn er den virklighetsoppfatning , dei verdiar og holdningar som ligger til grunn for pedagogisk verksamd. Med andre ord så dreier det seg om ulike syn på korleis og på kva måte læring føregår på. Ein deler desse ofte opp i Behaviorisme, kognitivisme, konstruktivisme og det sosiokulturelle læringsperspektivet. Her er det ulike filosofar innafor dei ulike retningane som alle har forskjellige syn på korleis vi eigentlig tileignar oss læring og på kva måte.

Det me skulle gjera etter denne økta var å presentera ei eller fleire av desse læringsperspektiva til resten av klassen. Dette valde me å gjera ved hjelp av rollespel der me spelte ulike situasjonar som skulle beskrive karakteristiske trekk læringsteoriane. Dette var ein veldig fin måte å jobbe på, og me måtte setta oss inn teoriane som ei gruppe og bli einige om kva me skulle ha med. På denne måten jobba me fyst som ei gruppe med stoffet noko som førte til at me i etterkant kunne jobba med det kvar for oss, altså individuelt. Måten me jobba på var jo faktisk sosiokulturelleJ

Å leia basisgruppa i på læringsarenaen

Winston Churchill

Sosial kompetanse er eit veldig viktig og sentralt punkt. Me som skal bli lærarar må vera tydlege vaksne for borna når me kjem ut i skulen. Dette er særlig viktig når me er i praksis og elevane ikkje heilt ser på oss som lærarar men elevar slik som dei. Det er då veldig viktig å framstå som ein vaksen og ikkje som ein venn for elevane. Samtidig som me skal framstå som ein tydleg vaksen er det og viktig at me framstår som gode rollemodellar. Det vil seie at me må tenkje nøye over kva me seier, gjer og korleis me framstår i ulike situasjoner. Elevane vil nemlig både bevist og ubevist observera oss og korleis me framstår. Framstår me på ein god måte og er glade positive rollemodellar vil dette kunna påverka dei på ein positiv måte.

Dagens samfunn er i stadig omveltingar. Me møter stadig nye ufordringar som våre forfedre ikkje ein gang hadde kunna tenkt seg. Me må heile tida vidareutvikla oss og kanskje skifta jobb eller ta ny utdanning for å "overleve". Begrepet livslang læring er viktig i så måte. Det at me heile tida må utvikla oss og stadig lærer nye ting er heilt sikkert. Tenkjer da særlig på læraryrket. Me kjem forhåpentlig vis ut i yrkeskvardagen etter enda opplæring. Da kan me det faglige og har fått ein smakebit på det å vera lærar gjennom praksis. Derifrå startar og ein livslang læringsprosess på å bli ein god lærar. Det er mange ting å sette seg inn i å læra. Du blir kjent med elevar, lærar, arbeidsmetodar, vanar osv. Heile tida vil me utvikla oss, læra og oppdage nye ting. Det seies at dersom du trur du er den perfekte lærar og ikkje har meir å læra innafor yrke kan du lika godt slutte. Dette synest eg er ein god regel å ha i bakhovudet. Sjølv trur eg ein aldri blir ferdig utdanna og kan alt innafor sitt eige yrket. Det er stadig ting å læra og finne ut av. Ein anna ting som er viktig i dagens E- generasjon er å vite dei positive og dei negative sidene med den moderne teknologien. Data. internett, sms, mms osv. kan brukast til mykje nyttig men det er samtidig viktig å ha dei negative sidene med dette i bakhovudet. Det er foreksmepel enklare å mobbe ein elev gjennom sms o.l. enn å sei det face to face. Så kva er då viktig for basisgruppa mi? Forsking visar at det er viktig å bygge gode relasjonar. Det vil då vera gode relasjonar både til elevar, andre lærarar og rektor. Det eg tenker på i så måte er å ha eit godt samarbeid som gjer at elevane lærar og trivst på læringsarenaen. Vidare er det viktig med sterkt faglig fokus og flyt i undervisninga. Alt me som lærarar gjer med elevane bør ha sterkt faglig fokus. Dei går på skulen for å læra og dette kan gjerast på mange måtar. Det er opp til læraren å legge opp til ei god og variert undervisning. Læraren skal ha autoritet utan å vera autoritær. Det er viktig at elevane respekterer deg utan å vera redd deg. Du skal læra elevane noko og det er du som lærar som er leiar for elevane dine. Samtidig er det viktig å vera eit medmenneske å ha forståing. Enkelte har det kanskje ikkje så lett å det er di oppgåve som lærar å forstå problemet å takle dette på ein god måte og kunne hjelpe eleven. Til slutt er det å sette grenser å vera konsekvent på desse. Det er viktig at elevane har klare grenser å gå etter.

Revidert 28.04.08

Her ser eg har skrive eit innlegg i full fart som ikkje ber preg av å vera særleg gjennomtenkt. Det er viktig å vera kritisk til seg sjølv og innsjå sine feil og he heJ
Det som eg trur er viktig som lærar og leiar på basisarenaen er det å vera ein dyktig pedagog samtidig som ein er fagleg dyktig. Har ein desse føresetnadane på plass har ein eit godt utgangspunkt for å bli lærar. Mange av desse punkta eg har skrive i blogginnlegget tidligare er viktig punkt. Det er blant anna:

• ein tydleg leiar,


• godt førebilete,


• fagleg flink,


• variasjon i undervisning,


• medmenneskeleg.

Alle desse er særs viktige punkt å ha med seg som lærar. Eit viktig punkt trur eg og er at me utiklar oss stadig som menneske både på det personlige planet og i yrkeskvardagen, så det er viktig å hugse at ein alltid har noko å lære.

Observasjonspraksis

Ja då var fyste praksis veke er gjennomført. Vår oppgåve var denne gang å observera og vera med som assistentar. Det var forsåvidt greit nok. Ei veke med observasjon er etter mi meining absolutt nok. Det er klart dette kan vera lærerikt og du blir kjent med elevane men det er jo kjekkare å undervise sjølv å vera meir aktiv i timane. Det får me heldigvis i neste periode og forhåpentligvis brynt oss litt.

Det eg la vekt på som observatør var å både kikke på enkelt elevar og klassen som heilhet. Kvar dag valgte me i praksis gruppa oss ein elev kvar me fulgte i eit par timar. Etterpå samtala me med praksislæraren om det me hadde observert. Etter desse samatalane fann me ut at me hadde observert å fått inntrykk av mykje som praksislæraren sa seg einig i. Det var vel enklast å observera og finne ut ting om dei elevane som var litt viltre av seg og ikkje hadde så lett for å sitte i ro. Desse fann me mykje ut om, medan elevar som ikkje sa og gjorde så mykje ut av seg var vanskligare og observera å finne ut av. Sånn er det vel også for praksislærarane men over tid er det enklare å bli kjent med elevar.

Ting eg beit meg merke i og la spesielt merke til var dei ulike elevforutsetningane ein lærar har å jobbe med. Det er alt i fra mønster elevar som gjer det dei skal til "urokråker" det kan vera vansklig å halda styr på. Nokon har vondt for å lære ting medan andre kansje ikkje har det så greit i heimen. Dei er alle forskjellige og må tilnærmast på ulike måtar. Nokon må det og lagast eigne undervisningsopplegg for og har andre arbeidsoppgåver enn resten av klassa. Så dette ser eg på som ei kjempe utfordring når eg kjem ut som lærar. Det ulike "matriallet" du har å jobbe med og alle er meir eller mindre forskjellige.

Revidert 28.04.08

Det som gjer observasjon og loggføring så viktig er at ein får kartlagt elvane sine. Får ein notert dette med dato og tid kan dette vera hensiktsmessig å bruka både i samband med elevsamtalar og samataler med føresette. Ein hentar på denne måten inn god og relevant informasjon om elevane sine som kan vera med på å forbetre både atferd og faglig kompetanse. Loggføring kan og brukast til å vise elevane sin eigen progresjon. Ein kan til dømes bli einig med eleven om ein avtale over eit tidsløp der lærar noterer ned all atferd til denne eleven og slik kan eleven sjølv bli påminna om kva som faktisk har skjedd for eksempel i veka som har gått. På denne måten har ein noko konkret å jobba ut i frå som ein kan sjå tilbake på i ettertid.

Seminardagen på HSH etter to dagar i praksis syntest eg var nyttig. Mykje på grunn av at ein kan dela erfaringar både med medelevar frå same praksiskule og medelevar som har vore på ein heilt anna skule med eit anna miljø.